علائم شخصیت دو قطبی مشاوره روانشناسی

اختلال دوقطبی، که قبلاً به عنوان اختلال خلقی-مانیک افسردگی شناخته می شد، یک اختلال خلقی است که باعث نوسانات شدید خلقی می شود. این نوسانات خلقی می تواند از دوره های خلق و خوی بالا (مانیا یا هایپومانیا) تا دوره های خلق و خوی پایین (افسردگی) متغیر باشد. در برخی موارد، افراد ممکن است دوره هایی را تجربه کنند که هم علائم مانیا و هم افسردگی را داشته باشند (مخلوط).

اختلال دوقطبی یک اختلال شایع است که حدود 2.6٪ از بزرگسالان ایالات متحده را در هر سال تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری در مردان و زنان به طور مساوی رخ می دهد و معمولاً در دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود.

انواع مختلفی از اختلال دوقطبی وجود دارد که هر کدام علائم و دوره های درمانی خاص خود را دارند. انواع عبارتند از:

• اختلال دوقطبی I: این شدیدترین نوع اختلال دوقطبی است. با دوره های مانیا یا هایپومانیا مشخص می شود که می تواند به قدری شدید باشد که فرد در عملکرد خود دچار مشکل شود. دوره های افسردگی نیز ممکن است رخ دهد.
• اختلال دوقطبی II: این نوع با دوره های افسردگی خفیف تا شدید مشخص می شود. دوره های هایپومانیا نیز ممکن است رخ دهد، اما به شدت مانیا در اختلال دوقطبی I نیست.
• اختلال سیکلوتیمیک: این نوع با نوسانات خلقی خفیف تر مشخص می شود که بین مانیا و افسردگی خفیف قرار می گیرد. این نوسانات خلقی حداقل به مدت دو سال رخ می دهد.

علت اختلال دوقطبی به طور کامل شناخته نشده است، اما به احتمال زیاد ترکیبی از ژنتیک و محیط است. عوامل خطر ابتلا به اختلال دوقطبی عبارتند از:

• سابقه خانوادگی اختلال دوقطبی
• برخی رویدادهای خاص زندگی، مانند سوء استفاده یا غفلت در دوران کودکی
• برخی شرایط پزشکی، مانند بیماری تیروئید یا سکته مغزی

هیچ درمانی برای اختلال دوقطبی وجود ندارد، اما با دارو و درمان می توان آن را به طور موثر مدیریت کرد. درمان معمولاً شامل ترکیبی از داروها و درمان است. داروها می توانند به تثبیت خلق و خو و جلوگیری از دوره های مانیا و افسردگی کمک کنند. درمان می تواند به افراد مبتلا به اختلال دوقطبی کمک کند تا مکانیسم های مقابله ای را توسعه دهند، روابط سالمی را حفظ کنند و با این بیماری کنار بیایند.

اگر نگران هستید که ممکن است به اختلال دوقطبی مبتلا باشید، مهم است که برای ارزیابی و درمان به یک متخصص واجد شرایط مراجعه کنید. درمان زودهنگام می تواند به جلوگیری از عوارض و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

مشکلات مربوط به اختلال دو قطبی

اختلال دو قطبی، که قبلاً به عنوان بیماری روانی ـ خلقی شناخته می شد، یک اختلال خلقی است که باعث نوسانات شدید خلقی می شود. این نوسانات خلقی می توانند از افسردگی شدید (افسردگی دو قطبی) تا شیدایی یا هایپومانیا (بالا بودن خلقی) متغیر باشند. در برخی موارد، افراد ممکن است دوره هایی از افسردگی و شیدایی را همزمان تجربه کنند که به این حالت نوسانات خلقی مختلط گفته می شود.

اختلال دو قطبی می تواند تأثیر قابل توجهی بر زندگی فرد مبتلا به این بیماری، از جمله روابط، شغل و سلامت کلی او داشته باشد.

برخی از مشکلات رایج مربوط به اختلال دو قطبی عبارتند از:

• مشکلات در روابط: نوسانات خلقی مرتبط با اختلال دو قطبی می تواند حفظ روابط سالم را دشوار کند. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در طول دوره های شیدایی تحریک پذیر، بی پروا یا پرخاشگر باشند و در طول دوره های افسردگی گوشه گیر، بی علاقه و بدون انگیزه شوند. این رفتارها می تواند برای عزیزان آنها گیج کننده، آزاردهنده و دشوار باشد.
• مشکلات شغلی: اختلال دو قطبی می تواند تمرکز، حافظه و قضاوت افراد را تحت تاثیر قرار دهد که می تواند منجر به مشکلاتی در محل کار شود. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در طول دوره های شیدایی بیش از حد فعال باشند و در طول دوره های افسردگی انرژی و انگیزه کمی داشته باشند. این علائم می تواند منجر به غیبت از محل کار، عملکرد ضعیف و در نهایت از دست دادن شغل شود.
• مشکلات مالی: اختلال دو قطبی می تواند منجر به مشکلات مالی شود. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در طول دوره های شیدایی پول خرج کنند یا تصمیمات مالی بی پروایی بگیرند و در طول دوره های افسردگی انگیزه ای برای کار یا پیگیری امور مالی خود نداشته باشند.
• سوء مصرف مواد: افراد مبتلا به اختلال دو قطبی در معرض خطر بیشتری برای سوء مصرف مواد هستند. آنها ممکن است از مواد برای خوددرمانی علائم خود استفاده کنند، مانند استفاده از مواد مخدر برای کاهش احساس افسردگی یا استفاده از محرک ها برای افزایش سطح انرژی خود در طول دوره های افسردگی.
• مشکلات سلامتی: اختلال دو قطبی می تواند خطر ابتلا به سایر مشکلات سلامتی مانند بیماری قلبی، سکته مغزی و دیابت را افزایش دهد. این امر تا حدی به این دلیل است که افراد مبتلا به این بیماری ممکن است به دلیل نوسانات خلقی خود رژیم غذایی سالمی نداشته باشند، به طور منظم ورزش نکنند و مراقبت های پزشکی خود را به تعویق بیندازند.
• خطر خودکشی: اختلال دو قطبی یک عامل خطر قابل توجه برای خودکشی است. تخمین زده می شود که حدود 60 درصد از مرگ و میرهای مرتبط با اختلال دو قطبی به دلیل خودکشی باشد.

با وجود این چالش ها، مهم است که به یاد داشته باشید که اختلال دو قطبی یک بیماری قابل درمان است. با درمان مناسب، بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری می توانند علائم خود را مدیریت کنند، زندگی سالم و پرباری داشته باشند و به اهداف خود برسند.

• این اطلاعات فقط برای اهداف آموزشی ارائه شده است و نباید به عنوان جایگزینی برای مشاوره پزشکی حرفه ای تلقی شود.
• اگر فکر می کنید ممکن است به اختلال دو قطبی مبتلا باشید، مهم است که برای ارزیابی و درمان به یک متخصص بهداشت روان مراجعه کنید.
• با درمان مناسب، می توانید اختلال دو قطبی خود را مدیریت کنید و زندگی سالم و معناداری داشته باشید.

رفتارهای رایج در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی:

اختلال دوقطبی، که به عنوان اختلال خلقی-عاطفی نیز شناخته می‌شود، یک اختلال سلامت روان است که باعث نوسانات خلقی شدید می‌شود. این نوسانات خلقی می‌توانند از دوره‌های شادی و انرژی شدید (مانیا یا هایپومانیا) تا دوره‌های غم و اندوه شدید (افسردگی) متغیر باشند. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است در طول دوره‌های شیدایی یا افسردگی، علائم سایکوتیک مانند توهم یا هذیان را نیز تجربه کنند.

رفتارهای رایج در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی در طول دوره‌های شیدایی یا هایپومانیا عبارتند از:

• افزایش خلق و خو: افراد ممکن است احساس شادی، سرخوشی یا هیجان شدید کنند.
• افزایش انرژی: افراد ممکن است احساس بی قراری، پرانرژی یا نیاز به خواب کمتری داشته باشند.
• افزایش افکار و گفتار: افراد ممکن است سریعاً صحبت کنند، افکار زیادی داشته باشند و در تمرکز مشکل داشته باشند.
• رفتارهای پرخطر: افراد ممکن است درگیر رفتارهای پرخطری مانند قمار، سوء مصرف مواد یا رانندگی بی احتیاطی شوند.
• توهم یا هذیان: افراد ممکن است چیزهایی را ببینند یا بشنوند که واقعی نیستند، یا باورهای غلطی داشته باشند که با واقعیت مطابقت ندارد.

رفتارهای رایج در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی در طول دوره‌های افسردگی عبارتند از:

• کاهش خلق و خو: افراد ممکن است احساس غم، ناامیدی یا پوچی شدید کنند.
• کاهش انرژی: افراد ممکن است احساس خستگی، بی حالی یا نیاز به خواب زیاد داشته باشند.
• کاهش افکار و گفتار: افراد ممکن است به آرامی صحبت کنند، افکار کمی داشته باشند و در تمرکز مشکل داشته باشند.
• انزوای اجتماعی: افراد ممکن است از فعالیت‌های اجتماعی و تعامل با دیگران اجتناب کنند.
• افکار خودکشی: افراد ممکن است افکار مرگ یا خودکشی داشته باشند.

مهم است که به یاد داشته باشید که همه افراد مبتلا به اختلال دوقطبی یکسان نیستند و علائم آنها می‌تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. برخی از افراد ممکن است فقط چند بار در سال دچار دوره‌های شیدایی یا افسردگی شوند، در حالی که برخی دیگر ممکن است دوره‌های مکرر و شدیدتری را تجربه کنند.

اگر شما یا کسی که می‌شناسید علائمی از اختلال دوقطبی را تجربه می‌کنید، مهم است که به دنبال کمک حرفه‌ای باشید. درمان اختلال دوقطبی معمولاً شامل ترکیبی از دارو و روان درمانی است. با درمان مناسب، اکثر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی می‌توانند علائم خود را مدیریت کنند و زندگی سالم و پرباری داشته باشند.