تاثیر فریاد زدن بر کودکان مشاوره کودک

فریاد زدن بر سر کودکان، اگرچه ممکن است در کوتاه مدت به اطاعت آنی منجر شود، اما عواقب منفی و بلندمدتی بر رشد و توسعه کودک دارد. در ادامه به برخی از مهم‌ترین دلایل مضر بودن فریاد زدن بر سر کودکان می‌پردازیم:

• آسیب به اعتماد به نفس: فریاد زدن باعث می‌شود کودک احساس ناامنی و بی‌ارزشی کند. او ممکن است تصور کند که مورد تایید نیست و توانایی انجام کارهای درست را ندارد. این امر به مرور زمان اعتماد به نفس کودک را کاهش می‌دهد و بر روابط او با دیگران نیز تاثیر می‌گذارد.
• ایجاد ترس و اضطراب: فریاد زدن محیطی پر از ترس و اضطراب را برای کودک ایجاد می‌کند. کودک دائماً نگران تکرار این رفتار و عواقب آن است و این امر می‌تواند منجر به مشکلات خواب، اختلالات خوردن و مشکلات رفتاری شود.
• کاهش احترام متقابل: فریاد زدن احترام متقابل بین والد و فرزند را کاهش می‌دهد. کودک یاد می‌گیرد که برای ابراز احساسات و نظرات خود باید از لحن تند استفاده کند و این الگوی رفتاری در بزرگسالی نیز تکرار می‌شود.
• تضعیف ارتباط: فریاد زدن مانع از برقراری ارتباط موثر بین والد و فرزند می‌شود. کودک به جای گوش دادن به حرف‌های والدین، سعی می‌کند از خود دفاع کند یا از او دوری کند.
• توسعه رفتارهای پرخاشگرانه: کودکانی که مورد فریاد و داد و فریاد قرار می‌گیرند، بیشتر احتمال دارد که رفتارهای پرخاشگرانه از خود نشان دهند. آن‌ها ممکن است همسالان خود را اذیت کنند یا اشیاء را بشکنند.
• تاثیر منفی بر یادگیری: فریاد زدن محیط یادگیری را برای کودک ناامن و استرس‌زا می‌کند. کودک نمی‌تواند به خوبی به مطالب درسی توجه کند و در نتیجه عملکرد تحصیلی او کاهش می‌یابد.
• مشکلات رفتاری در بزرگسالی: کودکانی که در کودکی مورد فریاد و داد و فریاد قرار می‌گیرند، در بزرگسالی بیشتر احتمال دارد که دچار مشکلات روانی مانند افسردگی، اضطراب و اختلالات شخصیتی شوند. همچنین، آن‌ها ممکن است در روابط بین فردی خود با مشکل مواجه شوند.

به جای فریاد زدن، والدین می‌توانند از روش‌های ارتباطی موثرتر مانند:

• گفتگوی آرام و منطقی: با کودک خود به صورت آرام و منطقی صحبت کنید و به او بفهمانید که رفتار او چرا نامناسب است.
• تعیین محدودیت‌های روشن: برای کودک خود محدودیت‌های مشخص و قابل فهم تعیین کنید و به آن‌ها پایبند باشید.
• تقویت رفتارهای مثبت: به جای تمرکز بر رفتارهای منفی کودک، رفتارهای مثبت او را تشویق کنید.
• گذراندن وقت با کیفیت: با کودک خود وقت بگذرانید و به او نشان دهید که او را دوست دارید.
• جستجوی کمک: اگر در کنترل خشم خود مشکل دارید، از یک متخصص کمک بگیرید.

پیامدهای روانی فریاد زدن بر کودکان

فریاد زدن بر کودکان، اگرچه ممکن است در کوتاه مدت به اطاعت آن‌ها منجر شود، اما عواقب روانی بلند مدتی را برای آن‌ها به همراه دارد. این رفتار نه تنها به رابطه والدین و کودک آسیب می‌رساند، بلکه بر رشد روانی و عاطفی کودک نیز تأثیرات منفی می‌گذارد.

پیامدهای روانی فریاد زدن بر کودکان:

• کاهش اعتماد به نفس: کودکانی که به طور مداوم مورد فریاد و سرزنش قرار می‌گیرند، به مرور زمان احساس بی‌ارزشی و ناتوانی می‌کنند. این امر باعث کاهش اعتماد به نفس آن‌ها شده و در آینده ممکن است در برقراری روابط اجتماعی با مشکل مواجه شوند.
• ترس و اضطراب: فریاد زدن باعث ایجاد ترس و اضطراب در کودک می‌شود. آن‌ها ممکن است از والدین خود بترسند و همیشه نگران باشند که مورد سرزنش قرار بگیرند.
• مشکلات رفتاری: کودکانی که در محیطی پر از تنش و استرس بزرگ می‌شوند، ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه، لجبازی و یا گوشه‌گیری از خود نشان دهند.
• مشکلات در یادگیری: فریاد زدن باعث ایجاد حواس‌پرتی و کاهش تمرکز در کودک می‌شود و در نتیجه بر عملکرد تحصیلی آن‌ها تأثیر منفی می‌گذارد.
• اختلالات روانی: در موارد شدید، فریاد زدن مداوم بر کودک می‌تواند منجر به بروز اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب و اختلالات شخصیتی شود.
• روابط ناسالم: کودکانی که در محیطی پر از تنش و خشونت بزرگ می‌شوند، ممکن است در بزرگسالی روابط ناسالمی را تجربه کنند و الگوهای رفتاری والدین خود را تکرار کنند.

چرا فریاد زدن موثر نیست؟

• کاهش تاثیرگذاری: فریاد زدن باعث می‌شود کودک به جای پیامی که شما می‌خواهید منتقل کنید، بر روی صدای بلند شما تمرکز کند و پیام شما را به درستی دریافت نکند.
• ایجاد مقاومت: فریاد زدن باعث ایجاد مقاومت در کودک می‌شود. آن‌ها ممکن است به صورت عمدی کارهای اشتباهی را انجام دهند تا توجه شما را جلب کنند.
• خراب شدن رابطه: فریاد زدن باعث ایجاد فاصله بین والدین و کودک می‌شود و اعتماد آن‌ها را به یکدیگر از بین می‌برد.

جایگزین‌های فریاد زدن:

• ارتباط آرام و موثر: سعی کنید با آرامش با کودک خود صحبت کنید و به او توضیح دهید که چرا رفتارش اشتباه است.
• گوش دادن فعال: به حرف‌های کودک خود گوش دهید و به او نشان دهید که به احساسات او اهمیت می‌دهید.
• تشویق رفتارهای مثبت: به جای تمرکز بر رفتارهای منفی، رفتارهای مثبت کودک را تشویق کنید.
• تنبیه‌های سازنده: به جای تنبیه بدنی، از تنبیه‌های سازنده مانند محرومیت از امتیازات استفاده کنید.
• جستجوی کمک: اگر در کنترل خشم خود مشکل دارید، از یک متخصص کمک بگیرید.

تأثیر فریاد زدن و دعوا کردن با کودک بر سلامت روان او

فریاد زدن و دعوا کردن با کودک، حتی اگر با نیت تربیت و انضباط باشد، می‌تواند تأثیرات مخرب و طولانی‌مدتی بر سلامت روان کودک داشته باشد. این رفتارها نه تنها به کودک آسیب می‌رساند، بلکه می‌تواند بر روابط او با دیگران و دیدگاهش نسبت به خود و جهان تأثیر بگذارد.

پیامدهای منفی فریاد زدن و دعوا کردن با کودک

• کاهش اعتماد به نفس: کودکانی که به طور مداوم مورد سرزنش و انتقاد قرار می‌گیرند، احساس می‌کنند که مورد قبول نیستند و به مرور زمان اعتماد به نفس خود را از دست می‌دهند.
• افزایش اضطراب و استرس: محیطی که در آن به طور مداوم تنش و دعوا وجود دارد، باعث ایجاد اضطراب و استرس شدید در کودک می‌شود.
• مشکلات رفتاری: کودکانی که در محیطی پر از تنش بزرگ می‌شوند، ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه، گوشه‌گیری یا مشکلات تمرکزی از خود نشان دهند.
• اختلالات خواب: استرس ناشی از دعوا و فریاد زدن، می‌تواند باعث اختلالات خواب در کودک شود.
• مشکلات در روابط بین فردی: کودکانی که در خانه شاهد دعوا و تنش هستند، ممکن است در برقراری روابط سالم با دیگران مشکل داشته باشند.
• توسعه الگوهای رفتاری نادرست: کودکانی که شاهد خشونت و پرخاشگری در خانواده هستند، ممکن است این رفتارها را یاد بگیرند و در بزرگسالی از آن‌ها استفاده کنند.
• کاهش عزت نفس: کودکانی که به طور مداوم مورد سرزنش قرار می‌گیرند، احساس می‌کنند که ارزشی ندارند و عزت نفس آن‌ها کاهش می‌یابد.

راهکارهای جایگزین برای تربیت کودک

به جای فریاد زدن و دعوا کردن، می‌توان از روش‌های مؤثرتر و سالم‌تری برای تربیت کودک استفاده کرد:

• ارتباط آرام و صریح: با کودک خود با آرامش و صراحت صحبت کنید و انتظارات خود را به روشنی بیان کنید.
• گوش دادن فعال: به صحبت‌های کودک خود با دقت گوش دهید و احساسات او را درک کنید.
• تشویق رفتارهای مثبت: به جای تمرکز بر رفتارهای منفی، رفتارهای مثبت کودک را تشویق و تقویت کنید.
• تعیین محدودیت‌های روشن: برای کودک خود محدودیت‌های مشخصی تعیین کنید و به آن‌ها پایبند باشید.
• آموزش مهارت‌های حل مسئله: به کودک خود کمک کنید تا مهارت‌های حل مسئله را یاد بگیرد و بتواند مشکلات خود را به صورت سازنده حل کند.
• صبر و شکیبایی: تربیت کودک نیاز به صبر و شکیبایی دارد. به یاد داشته باشید که کودکان در حال یادگیری هستند و ممکن است اشتباه کنند.